Oficyny Zamkowe

Teren podzamcza od wschodu i zachodu zamykają trzy Zamkowe Oficyny.

Oficyna zachodnia

Oficyna nad jeziorem, zwana "Australią" powstała ok. 1757 roku na polecenie Teofili z Działyńskich Szołdrskiej-Potulickiej (Biała Dama). Budynek tworzyły dwa piętrowe pawilony, przykryte mansardowymi dachami, połączone parterową częścią z dwuspadowym dachem. Pawilony mieściły mieszkania służby, a część parterowa mająca przeznaczenie gospodarcze - oborę, chlew i wozownię.

W roku 1869 Jan Działyński kazał przebudować i podwyższyć o jedną kondygnację część środkową budynku w celu umieszczenia tam części kórnickiego księgozbioru. Dolna kondygnacja równa była wysokości przyziemia pawilonów, a przeznaczone na bibliotekę piętro tworzyła wysoka sala, sięgająca do połowy mansardowych dachów kryjących pawilony.

W oficynie znalazły swoje miejsce także zbiory Władysława Zamoyskiego z podróży do Australii, które nadały jej dzisiejszą nazwę. Podczas okupacji, w roku 1943 zapadła decyzja o przebudowaniu środkowej części oficyny na cele mieszkalne.

Oficyna wschodnia

Jej tylna elewacja zwrócona była na przyzamkowe podwórze gospodarcze. Zbudowana ok. 1755 roku miała architekturę, na której wzorowano oficynę nad jeziorem, lecz nieco większą kubaturę. Jej środkową część zajmowała stajnia mieszcząca 24 konie, przeważnie cugowe. W lewym pawilonie mieściła się powozownia, w prawym - pokoje dla służby.

Oficyna była użytkowana zgodnie z zaplanowanym przeznaczeniem niemal przez dwa stulecia. Dopiero w roku 1927 jej dotychczasowa funkcja uległa radykalnej zmianie. Budynek przeznaczony został na Szkołę Domowej Pracy Kobiet. Przeobrażeniu uległa zarówno bryła, jak i wnętrza oficyny. Pewne dodatkowe, nieduże zmiany na poddaszu wprowadzono jeszcze w roku 1937, nie zmieniły one jednak nadanej budynkowi dziesięć lat wcześniej formy.

Przetrwała ona do dziś, jedynie wnętrza przystosowano na mieszkania dla pracowników Instytutu Dendrologii PAN.

Na przedniej elewacji oficyny znajduje się tablica upamiętniająca zamordowanych w latach 1942-1945 członków kórnickich placówek Topola i Smoła walczących o Polskę niepodległą.

Klaudynówka

Najmniejsza z oficyn, wzniesiona w 1791 roku z przeznaczeniem na mieszkania. Według informacji (niepotwierdzonych źródłowo) w budynku tym miała urodzić się siostra Tytusa Działyńskiego, Klaudyna Potocka. W 1827 roku w budynku mieściła się administracja majątku.

W czasach fundacji Zakłady Kórnickie oficyna nazywana była „domkiem pani hrabiny", bowiem Maria Zamoyska urządziła tam m.in. tkalnię kilimów dla uczennic kórnickiej Szkoły Gospodarstwa Domowego.

Pierwotna bryła budynku, a częściowo także jego detale pozostały w zasadzie niezmienione od czasu budowy. Obecnie w Kaludynówce odbywają się różne wystawy, pokazy sztuki oraz wernisaże.

Przed laty na podzamczu stała Oranżeria zbudowana staraniami Tytusa Działyńskiego około 1846 roku. W roku 1942 została rozebrana przez Niemców.

Zapraszamy!